ویسنده این کتاب را برپایه نخستین تجربه خود از سفر پیاده روی اربعین حسینی منتشر کرده است. سفری که در سال های اخیر با وجود همه گیر شدنش در میان بخشی وسیع از جامعه ایران، به دلیل تنوع در انجام و اتفاقات پیش روی آن از جذابیت زیادی برای روایت برخوردار بوده است.

کتاب رو هم زمان با ایام اربعین خوندم یه سفر روحانی لذت بخش بود قدم به قدم با نویسنده همراه شدم یاد گرفتم خندیدم بغض کردم و لذت بردم نثر کتاب شیوا و گاهی طنز آلود توجه نویسنده به جزییات تحسین برانگیز است میزبانی سرشار از عشق و اخلاص موکب ها و مردم عراق،سبک زندگی و فرهنگ شان ،معماری شهرهایش و در کنار این چیزی که خیلی ارزشمند بود صراحت نویسنده در نقد رفتارهای غلط بعضی از زائران بود که منجر به آزار و ناراحتی دیگران می‌شد خانم مقصودی نویسنده محترم بسیار آداب دان بودند و نکات بسیار ظریف و درستی از آداب زیارت بیان کرده بودند که رعایتش از واجبات زیارته

داستان از سفر نویسنده به مشهد و طلب زیارت کربلا از خدا شروع میشود تا مشرف شدنشان به کربلا. توصیفات دقیق مکانها، زیارت گاه ها و آداب زیارت به کسانی که تا کنون به کربلا نرفته اند، آشنایی جامعی میده و کسانی که رفته اند را هوایی کربلا می کند.

خواندن اين كتاب در اين روزها كه همه تشنه و طالب پياده روي كربلا و زيارت امام حسين هستند زيبايي و حس و حالش صد چندان مي شود . خواندن اين كتاب براي كساني كه اين سفر را تجربه كرده اند و كساني كه مشتاقانه همچنان در انتظار طلبيده شدن هستند تجربه بي نظيري است . فردا اربعين حسيني است . به اميد حاجت روا شدن تك تك زائران كربلا و مشتاقان زيارتش ....

اولین چیزی که به ذهن هر نفر می‌رسد، اسم شاعرانه کتاب است همچنین طرح روی جلد کتاب بسیار زیباست. یکی از ویژگی‌های سفرنامه این است که زمان و مکان در آن مشخص باشد و وقتی آن را می‌خوانیم بفهمیم که هر قسمت مربوط به کجا و کی است.

یه سفرنامه اربعینی که نمونه اش کم پیدا می شود و خواندنش خالی از لطف نیست نویسنده با این کتاب دست ما را می گیرد و می برد تا کربلا و اینکه در ابتدا خود نویسنده به سختی های راه اشاره می کند باعث می شود خواننده کاملا با کتاب ارتباط برقرار کند

از روز تیغ تا امروز، چهل بار آفتاب داغ بر کربلا تابیده و صحرا غمین شده است. رخ به سوی محبوب داری و از جان سلام می‌دهی: «سلام بر تو ای ولی خدا… سلام بر تو ای دوستدار و محبوب و برگزیده خدا، سلام بر بنده خالص و فرزند بنده خاص خدا، سلام بر حسین علیه السلام….»

خواندن سفرنامه‌ها برای کسانی که این سفر را قبلاً تجربه کرده‌اند یک نوع شیرینی و لذت دارد و برای کسانی که این سفر را تجربه نکرده‌اند لذت دیگری. این کتاب هم برای کسانی که کربلا رفته‌اند خواندنی و شیرین و لذت‌بخش است هم برای کسانی که این تجربه را نداشته‌اند.

سفرنامه نویسی آنهم در باب پیاده روی اربعین یکی از بهترین انتخابها برای این ژانر است که میتواند سختی ها و شیرینهای این سفر معنوی را به مخاطب عرضه دارد

به نام خدا،مسیر یکی بود و مشخص،مقصدهم همینطور ،ولی آدما با اقشار و زبان ها و فرهنگ های مختلف ..مختلف مثل هدف هاشون،مثل نگاهشون به وقایع و زندگی...این کنارهم بودن و قدم به قدم باهم پیش رفتن نماد یه اتحاد بود ولی اتحاد واقعی وقتی بود که برمیگشتیم و به زندگی فکر می کردیم که چقد حسینی بود این رفتن دعوت خودشه ولی ما چقد در طول مسیر به میزبان فکر میکنیم به اینکه حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود،به اینکه اگه تو این پیاده روی کنارهم قرار گرفتیم پس حسین همه رو دعوت کرده و غرض و هدف از این دعوت بالاتر از تفریح ومالکیت و خود پسندی نیست که اینها منافات داره باعشق و شور حسینی و هریک از ما تا حسینی نشیم چه جور یه اجتماع حسینی واقعی داریم.. مضمون کتابو دوست دارم که از جنس واقعیت و صمیمیته و یک تلنگر خوب،سپاس